معمولاً شیر دهی مادر به کودک تا دو سالگی و گاهی اوقات کمی بیشتر ادامه دارد و کودک از مزایای این نعمت الهی بهره مند می گردد. بعد از گرفتن کودک از شیر ، او آماده دریافت کلیه مواد مغذی از غذاهای متنوع که در 4 دسته اصلی مواد غذایی قرار دارد ، می شود. در این میان نیاز های تغذیه ای او با افزایش سن بیشتر شده و تنوع غذایی کودک نیز افزایش می یابد.
نکته بسیار مهمی که در خصوص تغذیه کودک در این سن باید به آن توجه داشت این است که تا حد امکان مصرف غذاهای فاقد ارزش غذایی مانند اسنک و فست فود محدود گردد چرا که با استقلال نسبی کودک در این سن و انتخاب غذا و مصرف زیاد این گونه غذاها ، کودک دچار چاقی و اضافه وزن شده و از مواد مغذی و با ارزش محروم می گردد.
نکته تغذیه ای دیگری که باید در این سن به آن توجه کرد ، گنجاندن مواد غذایی حاوی فیبر رژیمی مانند غلات کامل ، میوه ها و سبزیجات در رژیم غذایی کودک است چرا که با این کار علاوه بر تامین ویتامین ها و مواد معدنی ، فیبر مورد نیاز سیستم گوارشی کودک که نقش مهمی در سلامتی او بازی می کند ، تامین شده و از بیماریهایی مانند یبوست جلوگیری می شود.
استفاده از شیر و فرآورده های لبنی می تواند نقش مهمی در تامین میزان کلسیم مورد نیاز کودک در این سن را داشته باشد. هم چنین در حال حاضر شیرهای فرموله ای مخصوص این سن (جونیورها) در بازار موجود است که نسبت به شیر گاو دارای ارجحیت هستند. شیر گاو دارای مقدار زیادی پروتئین بوده که مقدار زیادی از آن کازئین است که ارزش غذایی کمتری نسبت به وی پروتئین دارد و کمتر موجب رشد می گردد. این مقدار بالای پروتئین علاوه بر افزایش ریسک چاقی ، سبب فشار به کلیه ها نیز می گردد. در حالیکه شیرهای فرموله با پروتئین کمتر و ارزش غذایی بیشتر (وی پروتئین بالاتر) فاقد این اشکال هستند. همچنین چربی شیر گاو از مقدار زیادی اسیدهای چرب اشباع تشکیل شده که علاوه برهضم سخت تر ، با افزایش چربی های مضر ریسک صدمات قلبی _ عروقی را افزایش می دهد. این در حالی است که در شیرهای فرموله ، چربی شیر گاو گرفته شده و بجای آن مخلوطی از روغن های گیاهی با گوارش آسان و اسیدهای چرب مفید جایگزین شده است. شیر گاو از نظر برخی ویتامین ها و مواد معدنی نظیر ویتامین A ، ویتامین D و آهن ، روی ، مس ، منگنز ، ید و سلنیوم فقیر بوده ، در حالیکه شیرهای فرموله دارای مقادیر مناسبی از این مواد مغذی می باشد.